Het verhaal van Laura

In de eerste maand van mijn PBP deed ik de uitvoering vrijwel perfect. Mijn macro’s waren elke dag op een paar grammen na groen en ik sportte intensief en regelmatig. Ik leerde mezelf direct aan ’s ochtends voor mijn werk te gaan sporten. De eerste keren waren een ware hel! Wel was ik erg gemotiveerd en dacht ik het wel ‘even te doen’.\n Helaas leed mijn humeur er behoorlijk onder. Ik deed nog nauwelijks iets buiten de deur uit angst een fout te maken. Het eten voorbereiden en 4x per week sporten kostte veel meer tijd dan verwacht en wat moest ik nou elke dag eten? Over elke maaltijd nadenken, elke calorie tellen… Na maand 1 was er 2 kilo af. Wat was ik blij!! Helaas ging het hierna even minder.\n In maand twee werd ik geopereerd waardoor ik drie weken helemaal niet heb kunnen sporten. Mijn voeding deed ik wel goed, maar ik baalde verschrikkelijk. Want waar deed ik het eigenlijk voor? Ik merkte dat ik minder blij werd en heb er toen over nagedacht hoe ik mijn PBP mij meer eigen kon maken. Daarom heb ik de teugels sindsdien iets laten vieren. Ik ben af en toe een hapje gaan doen buiten de deur (wel rekening houdend met PBP) en drink af en toe een wijntje. En kijk welk resultaat ik alsnog heb gehaald na 12 weken! Plus: Ik voel me nu een stuk gelukkiger en heb mijzelf de leefstijl nu echt eigen gemaakt.\n Het is zoveel makkelijker vol te houden als je accepteert dat niet alleen het resultaat na 6 maanden telt, maar juist de resultaten op de langere termijn (zowel mentaal als fysiek). Het blijft een leerproces en gaat, in tegenstelling tot wat ik had verwacht, echt met vallen en opstaan. Uiteindelijk gaat het er om dat je het niet opgeeft. Dingen die je eerst niet voor mogelijk had gehouden, worden écht een gewoonte en dat motiveert enorm. Je doet het voor de beste versie van jezelf en niet voor een ander! JIJ bent de maker van je eigen geluk!!

— Laura