Het verhaal van Iris

Ik ben begonnen met PBP, want ik werd een beetje fluffy (the winter got to me). Ik was de draad helemaal weer kwijt ik wilde weten wat zij zouden aanraden. Ik kon NIKS meer, alleen op de bank liggen. Ik wilde weer ‘normaal’ eten, maar ik ‘durfde’ het niet meer. Ik wist hoe ik precies zou moeten eten, in theorie. Maar m’n hoofd stond op z’n kop… ik was bang voor frietjes, snoepjes, maar ook voor havermout en fruit.

Ik zag al een tijdje posts van cliënten van Eva Luna voorbij komen, iedereen deed het zó goed, dus ik wilde ook dat zij mijn coach werd! Gelukkig was ik net op tijd, want niet kort daarna zat ze helemaal vol (lucky me!).

In principe heb ik dus, op het gebied van voeding, (misschien in tegenstelling tot anderen) niet echt veel geleerd van PBP. Dit is waarschijnlijk omdat ik zelf al wist hoe het moet, maar nu had ik echt een stok achter de deur en controle dát ik het zou doen. Toen ik Eva vertelde wat ik voorheen had gedaan, vertelde ze mij dat het ook anders en beter kon. Dus ik volgde braaf mijn persoonlijke voedingswaarden, mét resultaat en zónder angst voor brood, frietjes, snoepjes, havermout of wat dan ook!

Eva geeft waar nodig tips, maar wat ook heel fijn is, is dat ze complimenten geeft wanneer het goed gaat. Ook is er elke week een lesje op maandag & een recept op vrijdag (extra leuk). Ik heb het gevoel dat Eva echt alles doet om je te helpen waar zij kan, en dat is fijn. Als ik het allemaal nog een keer zou doen, zou ik 100% zeker wéér voor haar kiezen!

— Iris